بررسی بازی Devil May Cry V

شیطان نمی گرید

Devil May Cry از قدیمی ترین بازی های ویدئویی که مارو در زندگی همراهی کرده و خاطرات خیلی زیادی رو برای ما درست کرده این بازی خارق العاده ساخته استودیو ژاپنی Capcom هستش که از سال 1999-2001 استارت ساختش توسط < هیدکی کامیا > خورد و حالا بعد از 19 سال قسمت پنجم این سری عرضه شده و مثل تمام قسمت های پیشین این سری بازم مارو شاهد عناصر جدید و هیجان انگیز که با توجه به حفظ ریشه ها، گیم پلی تازه بوجود آورده، اما آیا توانسته که بدون از بین بردن اصالت بازی موفقیت جدیدی بدست بیاورد یا قرار است مارو با یه بازی تکراری مواجه کند!

استودیوی Capcom با وجود داشتن چندین سری از بازی های نام آشنای این صنعت مانند رزیدنت اویل و مانستر هانتر همیشه علاقه خواستی به این سری داشت و تلاش بسیاری می کرد که همیشه قسمت هایی از این بازی به صورتی ساخته شود که از تمام چالش ها و مراسم ها سر بلند بیرون بیاد اما این استودیو هر چقدر هم که قدرتمند باشه بازم کار خیلی دشواری داره که به مدت دو دهه سعی در این داشته باشه که یه چیز تازه ارائه بده و با المان ها و تاکتیک های گیم پلی، کیفیت و گرافیک به روز در نسل حاضر خودش و داستان جذاب و درگیر کننده داشته باشه. capcom به مدیریت آقای کنزو سوجیموتو (kenzo tsujimoto) مدیر عامل اجرایی با جمع آوری پرسنلی با تجربه از طراحان و برنامه نویسانی ممتاز از گوشه گوشه جهان با ایده هایی که تا اون لحظه به ذهن کسی خطور نکرده با بازی Devil may cry V این کارو انجام بده.

برای مثال یکی از طراحان که تقریبا میشه گفت مهم ترین بخش رو بر عهده داشتن یه استودیو صربستانی به نام 3Lateral بوده که چهره های شخصیت های اصلی و NPC ها رو درست میکرده، تهیه‌کننده ارشد این عنوان، آقای میچیتِرو اُکابه (MichiteruOkabe) اخیرا در مصاحبه‌ای با شرکت Capcom به تفسیر اینکه برای رساندن چنین جزئیاتی طبیعی به کارکتر ها، بازیکنان چقدر در این زمینه با تمرکز کار کرده‌اند.

پس با دیدن تمام این مباحث میتوان متوجه شد که Devil may cry چگونه توانسته به چیزی که الان ما میشناسیمش تبدیل بشه و در این راه پر پیچ و خم با وجود تمام رقیب های قدرتمند به این خوبی پیشروی کند اما هنوز برای قضاوت Devil may cry V خیلی زود است و باید با دقت بیشتر و تخصصی تری به بازی نگاه کنیم.

خلاصه داستان :

یه روز که Nero تو پارکینگ در حال کار کردن با وسایلش بود یه شیطان در حال مرگ سرکله اش پیدا میشه و خیلی اتفاقی Devil Bringer نرو رو قطع میکنه، شخصیت دیگری به نام V به بازی اضافه شده و به Dante خبر اومدن شیطان قدرت مندی رو میده اما حقیقت اینه که اون خودش به دنبال قدرت حقیقی هست و به کمک دانته نیاز داره چون…

در این بین دانته به دنبال اتفاقاتی که براش میوفته تصمیم میگره تا اصالت خانوادگیشو پیدا کنه و اون اصالت یه شمشیر به نام spartan devil sword هستش اما بعداز این که پیداش میکنه میفهمه که…

شما تا اینجا متوجه شدید که در هر لحظه از داستان اتفاقات خاصی در معرض رخ دادن است که شما رو تشویق به هرچه بیشتر نشستن پای بازی میکنه اما در بخش داستانی مربوط به شخصیت وی capcom میتونست مانور بیشتری بده، چرا که وی در پورسه گیم پلی یکی از شخصیت های قابل کنترل بازی محسوب میشه اما خیلی کوتاه به طوری که تا بخواهید باهاش ارتباط بگیرید میبینید مراحل تموم میشه ( مراحل زیادی برای کاراکتر v وجود ندارد ) البته اونا برای جبران این موضوع کمی از حق بازی Nero تو بعضی از بخش های داستانی کم کردن به منظور این که قبل از شروع مرحله شما باید انتخاب کنید که با Nero بازی کنید یا v که این اصلا کافی نیست چرا که برای کسانی که با سری بازی های دویل می کرای آشنایی ندارن ممکنه در کل بازی کوتاهی به نظر برسد و این موضوع اصلا راهکار زیرکانه ای محسوب نمیشه.

گیم پلی :

بازی در سبک اکشن تکتیکال با زاویه دروبین سوم شخص انجام می شود در نسخه های اولیه به دلایلی مثل زاویه دوربین و سبک بازی، دویل می کرای تا حد زیادی به بازی های هک اند اسلش شبیه بود اما الان به سمت دیگه ای در حال حرکت هستش امیدواریم این چالش برای آینده این بازی، تا مارو شاهد یه اثر زیبا و کامل در آینده قرار بده اما همیشه از بین بردن اصالت ها به معنی پیشرفت به سمت مدرنیته شدن نیست ولی خوشبختانه در بخش مبارزات بازی همچون گذشته عمل میکند شاید این موضوع برای بعضی از افراد به معنی تکراری بودن است ولی بازم در چهارچوب سرگرمی، هیجان انگیز باقی بماند.

کمبو ها و ابیلیتی های بازی چه در حالت تک نفره و چه ترکیبی در هر شخصیت متفاوت است و به مرور در پیشروی بازی ارتقا پیدا می کنند و صدمه های سنگین تری به دشمنان میزند در کنار این حرکات باحال، اسلحه هایی در بازی وجود دارد که هر کدام برای شخصیتی ساخته شده که سبک مبارزشون رو کامل میکنه مثلا برای شخصیت v سلاح اش یک عصا است که با اون طلسم های احضار موجودات جهنمی که تحت فرمانتون هستند رو انجام میده برای Nero در کنار شمشیر دسته موتوری معروفش، در این قسمت انواع دست های رباتیک که نیکول اون ها رو براتون درست میکنه که هر کدومش قابلیت های مبارزه ای خاص خودشو داره.

دانته نیز شمشیر های مختلفی در این قسمت به دست میاره که با انجام دادن خط داستانی اونا رو به ترتیب بدست میارید در کنار آبوانی و ایناوری (Ebony & ivory ) تفنگ های دانته این تیغه های قدرتمند صحنه اکشن و سریع درست میکنند که شما رو، بر روی زمین میخکوب کنان، مجبور به زدن هرچه سریع تر پاور ابلیتی دانته می کند، تا تبدیل به شیطان درونش بشوید و همه جارو به آتش بکشید.

با وجود تمام این موارد شما در سنگین ترین و سریع ترین حالات بازی کمترین افت فریمی نمی بینید و باگی نیز در حرکات هیولاها و مبارزه ی شخصیت ها به وجود نمیاد و این از یک بخش فنی و سیستم پیشتیبانی قدرتمند در طراحی و برنامه نویسی بازی خبر میدهد.

گرافیک :

بخش گرافیک بازی نیز خیلی با جزئیات طبیعی با استاندارد های بروز هیجانی ساخته شده که بافت های بازی رو تا حدی بالا برده، به طوری که قبل از عرضه بازی هیچ فرقی بین تریلر های سینماتیک بازی و گیم پلی بازی دیده نمیشه طراحی شخصیت ها از مدل لباس گرفته تا فرم صورت و بافت پوست بدن همگی پویا و زنده ساخته شده است.

هیولا های بازی نیز از این موضوع مستثنا نیست چرا که وقتی برای اولین بار به هر کدوم از باس فایت ها که می رسید از دیدن ظاهر خارق العاده آن ها تعجب خواهید کرد.

اما هرچقدر که موجودات داخل بازی زنده طراحی شده اند محیط و دنیای بازی از طراحی خوبی بهره نمی برد، NPC ها در سکانس های سینمایی بازی و کات سین هایی که دیده می شود از نظر رفتاری و ظاهری خوب ساخته نشده اند و جهان بازی فقط به صورت کلی تفاوت دارد چرا که وقتی بیشتر از 2-3 ساعت بازی میکنید متوجه چیز جدیدی داخل اون بخش نمی شوید و همیشه در جاده هایی از یه شهر تاریک یه داخل پیچ و خم یه کوه جهنمی که حتی بافتی مناسبی ندارد پیش می روید، این ضعف از بازی رو میشه بخاطر عجله استودیو برای عرضه بازی دونست و گرنه جهانی که بازی در آن جریان دارد همیشه از نظر طراحی برای استودیو Capcom در الویت بوده است این حقیقت رو میشه در نسخه های پیشین این فرنچایز و یا بازی های دیگر این کمپانی دید .